Een van de vele bijzondere opdrachten die ik van Ter Steege kreeg was een middel zoeken voor een grote partij lekke vazen.

Ik dacht eerst dat ze een grapje maakten, zoals mijn opa vroeger zei: haal me nog eens pakje Houw-mie-blauw. wat ik de eerste keer dan ook trouw deed bij mijn bijna wekelijkse gang om voor hem pruimtabak te halen bij een buurtwinkeltje.

Toen ik dat tegen de winkelier zei moest hij lachen en vertelde toen wat ermee bedoeld werd.

Als groothandel en producent in glas, porselein en aardewerkproducten kun je het je natuurlijk niet permitteren om lekke vazen te leveren maar om ze weg te gooien is eeuwig zonde en zo krijg je de stortkosten er nog overheen ook. We zeiden bij een moeilijke partij wel eens dat de koopman was geboren maar we wisten alleen nog niet waar hij woonde.

Ik wilde niet opgeven en het achtervolgde mij dan ook steeds, gek werd ik ervan, totdat ik op een zekere dag op de markt in Almelo tussen de middag een visje eet en terwijl ik de haring smakelijk achterover liet glijden viel mijn oog op een marktkoopman die daar stond met een grote kraam met droogbloemen. Wow, droogbloemen.

Ik bedenk mij geen moment en stap op hem af en vraag of hij interesse heeft in een prachtige partij met vazen die voor hem gemaakt zijn.

Het is een uitgebreid assortiment waar hij wel in geïnteresseerd is, al zijn ze lek, als de prijs er naar is. Een dag later komt hij de vazen bekijken en koopt de hele partij.